Het onderstaande artikel is als een bijdrage voor Forum aangeboden aan het Reformatorisch Dagblad. Het is ontstaan naar aanleiding van de forumbijdrage van Ds. D.M. Heikoop in het R.D. van woensdag 3 februari. In verkorte vorm is het als ingezonden brief geplaatst in het Reformatorisch Dagblad.
In een forumartikel (RD 3-2) weerlegt ds. D.M. Heikoop de stelling dat ‘antisemitisme begint met de opkomst van het christendom.’ Natuurlijk heef hij gelijk wanneer hij stelt dat het antisemitisme zo oud is als het volk Israël. De bewijzen hiervoor staan in Gods Woord, denk aan Egypte, aan Haman. Maar dat antisemitisme geen typisch christelijk verschijnsel zou zijn, valt nog te bezien. Al bijna tweeduizend jaar heeft het christendom ‘de Jood’ meedogenloos ontmenselijkt, waardoor de Shoa kon ontstaan.
Wat is er terecht gekomen van de opdracht die de gelovigen uit de heidenen hebben, volgens Paulus in Romeinen 11:11: “… door hun val echter is de zaligheid tot de heidenen gekomen om hen tot jaloersheid te verwekken.” (zie ook Romeinen 11:31)? Heeft de christelijke kerk de houding van Paulus gehad in de 2000 jaar kerkgeschiedenis? Paulus die zei: “Ik zou zelf wel wensen vervloekt te zijn,… ten gunste van mijn broeders…” (Rom.9:3). Het tegenovergestelde was juist het geval, minstens 1500 jaar lang. Dat voor duizenden Joodse gezinnen het woord ‘Christus’ eeuwenlang als een vloek klonk, was wel degelijk de schuld van ‘de christenen’.
In genoemd artikel wordt de Joodse historicus Leon Poliakov aangehaald, die geen directe lijn tussen het antisemitisme in de Europese traditie en de Shoah ziet. Er zijn echter genoeg andere Joodse geleerden die dat wel degelijk zien. Dat is o.a. te lezen in het boek ‘Bloed aan onze handen’ door Michael Brown.
Eliëzer Berkovitz, een Joodse filosoof, heeft zelfs geconcludeerd: “Er loopt een directe lijn van de eerste daden van agressie tegen de Joden en het Jodendom in de vierde eeuw naar de Holocaust in de twintigste eeuw.” Berkovitz kwam ook tot de conclusie: “Zonder christendom zou er geen Holocaust geweest zijn.”
Werner Keller (een niet-Jood) schreef een indrukwekkend boek van 500 pagina’s “…en zij werden verstrooid onder de volken”. Hierin wordt de geschiedenis van het Joodse volk na de Bijbeltijd beschreven. Hij komt tot de uitspraak: “Een ondoorgrondelijk noodlot wil dat het Jodendom in het christendom zijn onverzoenlijkste en onverbiddelijkste tegenstander vond.”
Het is helaas zo dat de meeste christenen, ook degenen die gestudeerd hebben, geen idee hebben van wat er in de geschiedenis allemaal met de Joden is gebeurd in de naam van Christus. Het zijn de kerkvaders, die later heilig verklaard zijn, die de basis gelegd hebben voor eeuwenlange vernedering, gedwongen doop, verbanning en zelfs uitroeiing. Preken en uitspraken van o.a. Hyppolytus, Tertulianus, Cyprian en vooral van Chrysostomos werden doorgegeven aan de volgende geslachten en zij werden tot uitspraken voor het hele christendom. Deze uitspraken hebben door de eeuwen heen, koningen, volken, staatslieden, monniken, kruisvaders, vrome gelovigen en ook Nazi’s wapens in de hand gegeven, martelwerktuigen laten uitvinden en brandstapels laten aanleggen voor de Joden om hen ‘hun verdiende loon’ te geven.
Chrysostomos heeft het wel het ergst gemaakt van alle kerkvaders. Er is van hem zelfs een serie van acht preken bewaard met de naam ”Redevoeringen tegen de Joden.” Hij misbruikt Bijbelteksten om de Joden zwart te maken. Aan de hand van Mattheüs 21, de geschiedenis van de tempelreiniging, schrijft hij: “Als iemand hun plaats van aanbidding (de synagoge w.v.) tegenwoordig een bordeel, een schuilplaats voor bandieten, een woonplaats van duivels, een kuil van complete vernietiging of bij welke naam dan ook zou noemen, dan spreekt hij vriendelijker dan de plaats verdient.” Voor hem was de toestand van de Joden een bewijs, dat God de Joden haatte en “het is een plicht voor alle christenen om de Joden te haten. Ik haat de Joden om dezelfde reden waarom ik de synagoge haat.” De afstand van zulke taal, zoals Chrysostomos die uitte, naar het werkelijk verbranden van de synagoges en nog erger is niet groot. Eeuwenlang is in alle toonaarden gezegd: “Jullie Joden hebben God vermoord en daarom zullen jullie boeten.”
Dit christendom van een kerk, die steeds verder afweek van Gods bedoeling, verspreidde zich over steeds meer landen en daarmee verspreidde zich ook het antisemitisme. Het christendom van de Middeleeuwen werd voor de Joden steeds meer een verdrukkende, vervolgende en zelfs verwoestende macht; denk aan de kruistochten, de inquisitie, de pogroms enz. Eerst hadden de Joden geen recht om als Jood te leven. Later hadden ze geen recht om onder de christenen te leven. En het eindigde ermee, ook in de Middeleeuwen al, dat ze helemaal geen recht meer hadden om te leven, zoals ook de Nazi’s verklaarden.
In Openbaring 17 lezen we over een vrouw, een hoer die dronken is van het bloed. Onze reformatoren waren er in hun tijd al van overtuigd dat dit het beeld is van de valse kerk, die zoals vers 6 zegt; “dronken was van het bloed van de heiligen, en van het bloed van de getuigen van Jezus.” Wie die “getuigen van Jezus” zijn, is voor iedereen wel duidelijk. Maar wie die “heiligen” zijn, wiens bloed ook door die “vrouw’ vergoten is, daar staan we nog te weinig bij stil. In Daniël 7:21, 22, 25, 27 en 8:24 wordt Israël, en met name het Joodse volk, als ‘het heilige volk’ benoemd. Het Joodse volk, als afgezonderd en geheiligd volk door Gods Verbond, heeft onnoemelijk veel geleden, juist van hen die geacht werden hen barmhartigheid en liefde te bewijzen.
In plaats dat het Joodse volk een schuilplaats vond in kerken en kloosters, was het ‘christendom’ in het voetspoor van de kerkvaders juist de oorzaak van zoveel onschuldig bloedvergieten. Getto’s, het dragen van een herkenningsteken, de pogroms etc werd niet door Hitler en consorten uitgevonden, maar zij waren al zo oud als de weg naar Rome.
De Heere Jezus laat ons in het boek Openbaring zien, dat ook al dit onschuldig vergoten bloed van het Joodse volk, gewroken zal worden. De dronken vrouw met de naam Babylon op haar voorhoofd, die vele volken en naties beïnvloed heeft, wordt vooral vanwege het rechtvaardig vergoten bloed gestraft. (Openbaring 16:6; 17:6,15,18;18:24;19:2)
Wim Verwoerd schreef het nieuwe boek “Het bloed schreeuwt uit de aarde” over de hartverscheurende geschiedenis van eeuwenlange Jodenvervolging in christelijk Europa
